کتاب کوچک، دیالکتیک روشنگری را می‌گویم، به هر روی، حاوی مجموعه‌ای از رهیافت‌های انتقادی به رسانه‌ها و ‏فرهنگ است و در عین حال نمایشگر کمّ‌وکیفِ احتمالیِ روش عام‌تر نقد ایدئولوژی.

تل‌ماسه رمان مشهور فرانک هربرت است و ویلیس مک‌نلی در مصاحبه مفصلی با او از تل‌ماسه و زندگی ادبی هربرت می‌پرسد.

از مکان بازی و وضعیت بازی آغاز کنیم. بازی را در مجموعۀ وسیعِ نیروهای بنیادینی می‌یابیم که «بازیِ انسان» را به «بازیِ جهان» وصل می‌کنند. به‌یاری زبان و تفکر، کار و پیکار، عشق و مرگ، بازی در این «نظامِ» جامع، به‌صورت بازی بشری، یعنی مجموعه بازی‌هایی در جهان، جلوه‌گر می‌شود.

در پژوهش‌های اولیه‌ام درباره فناوری این اصطلاح را به‌صورت یک مفهوم به‌کار می‌بردم بی‌آنکه آن را تبیین کنم، و همین امر بدفهمی‌های بسیار پدید آورد.

یکی از محاسن آغاز بحث از رمان سولاریسِ استانیسلاو لِم (1961) این است که در این رمان شناخت و غرابت نه‌تنها در قالب کیفیت‌هایی مفهومی و زیباشناختی بلکه در هیئت مضمون‌های آشکار داستان ظاهر می‌شوند. یک راه برای مشخص‌کردنِ عمده دستاورد رمان اشاره به این نکته است

موضوع تحقیق حاضر پی‌ریزی پدیدارشناسیِ مقدماتیِ مناسبات انسان و ماشین است. مثال‌هایی که در این بحث به‌کار خواهم برد از تجربه‌هایی کاملاً آشنا

اگر توهم‌های مربوط به هوش مصنوعی رفع نشوند هیچ بعید نیست در دنیای آینده با رایانه‌ها تصمیم‌های سرنوشت‌ساز نظامی بگیرند و آثار جانبی توسعه نظامی بدون برنامه‌ریزی قبلی مثل سیل زندگی غیرنظامیان را در خود غرق کند یا صدها میلیون دلار بر تعقیب امیدهایی واهی تلف شوند.