از مکان بازی و وضعیت بازی آغاز کنیم. بازی را در مجموعۀ وسیعِ نیروهای بنیادینی می‌یابیم که «بازیِ انسان» را به «بازیِ جهان» وصل می‌کنند. به‌یاری زبان و تفکر، کار و پیکار، عشق و مرگ، بازی در این «نظامِ» جامع، به‌صورت بازی بشری، یعنی مجموعه بازی‌هایی در جهان، جلوه‌گر می‌شود.