فناوری‌هایی که پدید آمد عمدتاً مربوط بودند به نظارت و انضباط کاری و کنترل اجتماعی. چنانکه مدام به ما تذکر می‌دهند، رایانه‌ها فضاهایی آزاد برای ما به‌وجود آوردند، ولی این رایانه‌ها طوری به خدمت گرفته شده‌اند که اثر معکوسی داشته‌اند.

همه‌ ما می‌دانیم رایانه‌ها چه کارهای خارق‌العاده‌ که نمی‌کنند، ولی راستش حتی در امور رایانشی هم به آن پیشرفتی که مردمان دهه ۱۹۵۰ گمان می‌کردند نرسیده‌ایم. هنوز هم که هنوز است نه خبری از رایانه‌هایی است که بتوانیم با آن‌ها حرف‌های جالب بزنیم و نه خبری از ربات‌هایی است که سگ‌هامان را به گردش ببرند یا لباس‌هامان را در رخت‌شوی‌خانه‌های عمومی بشویند.

بحث‌های فراوانی بر سر مفید یا مضر بودن بازی‌های ویدیویی برای کودکان و نوجوانان در جریان است و برای هر دو جنبه شواهد علمی موجود است.

کار غیرمادی به‌گفتۀ نظریه‌پردازانی که این اصطلاح را وضع کردند، کاری است که با تولید «محصولات غیرمادی» همراه است. هدف اولیۀ کار غیرمادی

سرمایه‌داری نظارتی در دو دهه اخیر تقریباً بدون هیچ مانعی در سر راهش پیشروی کرد. به ما چنین گفته می‌شد که «دیجیتال» سریع است و هرکس از قافله عقب بماند جا خواهد ماند.

هوش مصنوعی شاید آزمونی نهایی و تعیین‌کننده برای مبحث بازپیکربندی سرمایه‌داری باشد، چرا که هوش مصنوعی عمومی می‌تواند غایت هر سامانه فناورانه