ما تحت نظر دوربین‌هایی هستیم که هر کدام به بهانه‌ای روی میله‌ها و دیوارها و سقف محیط‌های مختلف چشم‌شان را به ما دوخته‌اند، دوربین‌هایی که گاه نمی‌توانیم هدف‌شان را به‌درستی درک کنیم. در چنین شرایطی حریم خصوصی چطور تعریف می‌شود؟ محدوده این حریم خصوصی کجاست؟ حکومت‌ها چطور از این فناوری در نظارت بر حریم خصوصی ما استفاده می‌کنند؟ و سؤال اساسی‌تر: قانون ایران در این رابطه چه می‌گوید؟ در نصب دوربین‌های مداربسته که تبدیل به بخشی جدانشدنی از زندگی روزمره ما شده‌اند دستورالعمل‌هایی وجود دارد اما هنوز قانون مشخص و صریحی در مورد آن تصویب نشده است. البته تخلف از این دستورالعمل‌ها و مواردی که منجر به نقض حقوق سایر شهروندان یا تجاوز به حریم خصوصی آن‌ها شود می‌تواند پای دستگاه قضایی را به موضوع باز کند.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
