کار غیرمادی در بازی رایانه‌ای

«ماریو» [یا همان قارچ‌خور]، قهرمان مشهورترین مجموعه بازی‌های ویدیویی در جهان، یک کارگر است ــ صنعتگری در لباس کار با کلاه لبه‌داری بر سر که پس از غلبه بر گروهی از غول‌ها (boss) موفق می‌شود شاهزاده تودستول را آزاد کند. ماریو به‌گفتۀ خیلی‌ها مظهر «آدم عامی» است. هر بچه‌ای که در برابر جهان بی‌کران بزرگسالان مقاومت می‌کند همین که می‌بیندش با او احساس نزدیکی می‌کند. اما همزمان ماجراجویی‌هایش یادآور مخاطرۀ هر بردۀ دست‌مزدبگیری است که می‌کوشد نظامی طماع و قدرتمند و طاقت‌فرسا را از پا درآورد. اما جایگاه ماریو به‌عنوان «قهرمان طبقۀ کارگر» اهمیت دیگری هم دارد که پیچیده‌تر و چندلایه‌تر است.

جذابیت ماریو تا حدی مدیون تضاد بانمکی است که در خود او وجود دارد: از یک سو پیشۀ ظاهری او، یعنی همان لوله‌کشی (که خود به‌واسطۀ نقش برجستۀ لوله‌ها به‌عنوان شیوۀ حمل‌ونقل مورد تأکید قرار گرفته)، وجهی مادی و صنعتی و سنگین دارد و از سوی دیگر می‌توان، اگر بازی‌کن مهارت کافی داشته باشد، در بی‌وزنی و جهش‌ها و دویدن و پریدن و حرکات آکروباتیک او، در این طرف و آن طرف پریدن‌هایش از این سکو به آن سکو، شور و نشاطی دید که آمادۀ کشف و سیاحت است.