وقتی شیوع ویروس کرونا در زمستان سال گذشته زنگ تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها را نواخت، دانش‌آموزان و دانشجویان ته دلشان خوشحال بودند که این تعطیلیِ «نهایتاً چندهفته‌ای» را به تعطیلات نوروز وصل می‌کنند و بعد به کلاس درس‌شان برمی‌گردند. این خوشحالی اما چندان دوام نیاورد. ویروس ناخوانده ماندنی شد و کم‌کم کلاس‌ها به پشت صفحه نمایشگرها رفت و اینگونه عصری جدید در آموزش پدیدار شد.
پنج خواهر و برادر قد و نیم‌قد به ردیف نشسته‌اند و یک گوشی همراه را بین خودشان دست‌به‌دست می‌کنند. کوچک‌ترین‌شان کلاس اول و بزرگترین‌شان کلاس دهم است و کلاس درس همه‌شان در همین یک گوشی همراه است. یکی امتحان دارد و آن یکی باید حضورش را بزند. دیگری باید تکالیف مدرسه‌اش را بفرستد. گاهی آرام می‌گیرند و گاهی دعوایشان می‌شود.
آموزش و پرورش بعد از آنکه دید ویروس کرونا به این سادگی‌ها رفتنی نیست برای دانش‌آموزان «شاد» را به‌راه انداخت، اپلیکیشنی که باید نشان می‌داد آموزش و پرورش حتی در چنین شرایطی هم تعطیل نیست. اما آنگونه که باید از پس انجام وظیفه‌اش برنیامد. سیدحسن الحسینی، مشاور وزیر آموزش و پرورش و مسئول شبکه شاد، در گفت‌وگویی آمار کسانی را که در این برنامه احراز هویت شده‌اند ۱۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر اعلام کرد. بر اساس گفته‌های او کل جمعیت دانش‌آموزی کشور ۱۴ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر است و سه‌ونیم میلیون دانش‌آموز از آموزش مجازی محروم‌اند. این رقم معادل ۲۴ درصد دانش‌آموزان است و نشان می‌دهد از هر چهار دانش‌آموز ایرانی یکی از آموزش مجازی بازمانده است.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
