هراس از روزنامه‌نگاری در عصر فناوری

مجید از ربات‌ها و هوش مصنوعی و دنیایی که این‌ها می‌خواهند در آینده بسازند می‌ترسد. او روزنامه‌نگاری ۳۶ ساله است. کارکردن با رایانه را ‏فقط در حد تنظیم گزارش‌ و خبر بلد است. مجید می‌ترسد یک روز از خواب بیدار ‌شود و ببیند ‏سردبیرش به‌جای او یک ربات استخدام کرده است، یا حتی بدتر، ربات‌ها بر انسان‌ها حاکم شده‌اند: ‏‏«من آدم خیال‌پردازی نیستم. به اندازه کافی هم درباره توهم توطئه می‌دانم. اما فکر نمی‌کنم این یک توهم توطئه باشد. اخبار را بخوانید تا بفهمید در دنیا ‏چه خبر است. بیشتر کسانی که از ربات‌ها نمی‌ترسند اصلاً در جریان اخبار نیستند. وقتی به همکارانم می‌گویم ربات‌ها قرار است شغل‌هایمان را ‏بدزدند، می‌خندند و فکر می‌کنند من عاشق فیلم‌های علمی‌تخیلی‌ام. اما این کابوس هر شب من است.‏»

ترس از ربات‌ها بخشی از فناوری‌هراسی است. اما این ترس آن‌قدر رایج شده که نام مستقلی پیدا کرده است: «روبوفوبیا» یا ربات‌هراسی. ‏سه سال می‌شود که این هراس در ذهن مجید لانه کرده است. او ترس خود را کاملاً طبیعی می‌داند و نظریه‌های استیون هاوکینگ را شاهد می‌گیرد. ‏مجید فکر می‌کند از همین حالا هم باید دنبال راه ‌چاره باشیم و فکری به حال ربات‌ها کنیم: «ربات‌ها روزنامه‌نگاری را از پا درمی‌آورند. آن‌ها ‏هر چقدر هم قوی باشند و پیشرفت کنند، باز هم نمی‌توانند برای انسان‌ها روزنامه‌نگاری کنند. اینکه ماشین‌هایمان بدون راننده باشند شاید اشکالی نداشته ‏باشد اما سپردن روزنامه‌نگاری دست ربات‌ها یک حماقت محض است.» ‏

او تنها روزنامه‌نگاری نیست که فناوری مضطربش می‌کند. از انقلاب صنعتی تا امروز هراس از فناوری هر روز بیشتر شده است. کارل بندیکت فری، از ‏مدیران برنامه فناوری و کار در دانشکده مارتین دانشگاه آکسفورد، می‌گوید: «هراس‌ از فناوری و مشخصاً هراس از اینکه فناوری شغل‌هایمان را نابود ‏می‌کند، از وقتی که شغل‌ها به وجود آمده‌اند با ما بوده‌اند.» البته اضطراب همه روزنامه‌نگاران از فناوری به اندازه مجید حاد نیست.‏