مقدمه نظریه و عمل رسانه‌های بدیل بر این اندیشه بنا شده است که بدیلِ رسانه‌های رسمی ــ که معمولاً «دربند» (unfree) توصیف می‌شوند، یعنی وابسته به دولت و/یا بازار و سرمایه و بنابراین از اساس نقد می‌شوند ــ ضروری و ممکن است. از این‌رو، نشانۀ رسانۀ «آزاد» بیشترین استقلال ممکن از دولت و بازار و سرمایه است. در این دیدگاه، وابستگی به سرمایه و بازار برای رسانه‌ای که قرار است مطالبه‌های جامعۀ آزاد و دموکراتیک را برآورده کند و برای اعضای جامعه رهایی‌بخش باشد، مانعی بنیادین در برابر تحقق ارتباط از طریق رسانه تلقی می‌شود. بدین ترتیب، گونۀ آرمانی این جفت مخالف ــ رسانه‌های غیرتجاری (آزاد) در برابر رسانه‌های تجاری (وابسته) ــ وجه ممیز و معیار ضروری نظری و عملی به حساب می‌آید.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
