زبان از مهمترین ابزارهای ارتباطات انسانی است که علاوه بر جنبه فرهنگی و اجتماعی واجد سویههای گسترده و عمیق سیاسی است. شاید بتوان گفت هر سیاستی در اولین مراحلی که قصد ابزار وجود دارد، در ساحت زبان نضج میگیرد و قوام مییابد. در ایران، حوزه رسانه و هر آنچه به رسانه ربط دارد بیش از اندازه سیاستزده (یا شاید حتی دقیقتر، سیاستزدوده) است. در هر دورهای، رسانهای که محبوب مردم است زیر ذرهبین سیاستمداران و مقامات میرود و دسترسی به آن دشوار و دشوارتر میشود. در دوره کنونی نیز اینترنت در کانون توجه عموم است و بنابراین نظام سیاسی و مقامات کشور تلاش میکنند کنترل اینترنت را بهدست بگیرند و از آن در پیشبرد سیاستها و منویات خود بهره برند.