یوتوپیاهای فناورانه، در روند دیجیتالی‌شدن، دوران طلایی نوینی را از سر می‌گذارند که تاحدی قابل قیاس با دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ است: در آن دوران برنامه‌ریزی خوشبینانۀ مطمئن از خود دست به دست خیال‌پردازی‌های آینده‌نگر داد، اتحادی که پس از فاجعه چرنوبیل به رشد فزاینده آگاهی از خطرات و رویدادهای پیش‌بینی‌نشدۀ فناوری انجامید. از این رو، یوتوپیاهای فناوارنۀ جدیدتر از ارائه دیدگاه‌هایی قطعی و مشخص در مورد نقش فناوری در آینده خودداری کردند، و از این رهیافت کنترل‌محور و محدودکننده در ترسیم آینده‌ای که غیرقابل پیش‌بینی است فاصله گرفتند و به‌جای پیش‌بینی آینده و تحولات فناوری بر امکانات و قابلیت‌های موجود در خود سیستم‌های فناورانه و طرح‌های فناورانه فعلی متمرکز شدند. از این رو، برخلاف یوتوپیاهای اجتماعی سنتی که نقد اجتماعی و دیدگاه‌های اجتماعی متفاوت را با هم درآمیختند، یوتوپیاهای فناورانه بیشتر بر قابلیت‌های فناوری‌ها متمرکز شدند و جامعه در آن نقش پویایی نداشت.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
