گونۀ ادبی موسوم به علمیتخیلی طی بیش از صد سال بسط و تحول یافته و امروزه سرزندگی و بالندگی شگفتانگیزی دارد. داستان علمیتخیلی در معنای مضیق آن معمولاً قصهای است ماجراجویانه در دنیای آینده که فناوری دگرگونش ساخته است. نویسنده کلاسیکِ درخور این معنا ژول ورن است. کتابهای ژول ورن، بهطور اخص، خیلی روشن و آشکار خاستگاه این گونۀ ادبی را نشان میدهد: پیشرویهای نظرگیر علم در قرن نوزدهم و شکلگرفتن این باور که پیشرفت فناوری هیچ حدی نمیشناسد. قهرمانان محبوب ژول ورن دانشمندانی تنها بودند که وسعت فکرشان از وسعت فکر معاصرانشان گستردهتر بود. او غالباً صحنه نمایش داستان خود را حال حاضر میگرفت، اما حال حاضری که آینده در نقاب اختراعات مخلوق اذهان نبوغآمیز به دیدار آن آمده بود (نظیر زیردریایی کاپیتان نمو در بیستهزار فرسنگ زیر دریا یا تلویزیون در قلعه کارپاتها).