در عهد باستان همه چیز تحت نظر خدایان بود. آنها میدانستند در جهان چه میگذرد. چون همه چیز را میدیدند و میشنیدند. کم نبودند خدایانی با چشمان بسیار. از شیوا در هندوییسم و آمون مصری و آرگوس یونان گرفته تا فرشتگان چندچشم در ادیان ابراهیمی.
سرگِی برین، از بنیانگذاران گوگل، حدود بیست سال پیش در گفتگویی با «امآیتی ریویو» گفت: «موتور جستوجوی بینقص مانند ذهن خداست.» بدیهی است که این خدای نو نیز به چشمانی برای دیدن و ثبتکردن نیاز دارد. از همینروست که لشکری از مهندسان و تکنسینها هر روز مشغول طراحی و توسعه و نصب و راهاندازی سیستمهای نظارتی جدید در اماکن عمومی و خصوصی جهانِ واقعی و البته مجازیاند. اینها چشم و گوش و حواس خدایی جدید است که بر پا میشود، خدایی که همه چیز را خواهد دید و اگر چیزی به دید او نیاید، چه تصدیقی از این محکمتر بر انکار وجودش؟ خدایی که هر کس را بهتر از خودش میشناسد، هدایت میکند و گناهکاران را مجازات میکند. خدای هزارچشمِ نظارتِ فناورانه، برخلاف ظاهر مدرن سختافزارهایش ــ که از شیشه و فلز و سیلیکون ساخته شده ــ و بر خلاف الگوریتمهای زیستی و آماری پیشرفتهاش ــ که پیچیدهترین روشهای ریاضیاتی را با شیوههای دستگاههای عصبی زیستی در هم میآمیزد ــ تلاشی است در راه خلق شیوا و آمون و آرگوسِ فناورانه.