چکیده: قدرت فناوری چنان است که جایگزین هر ابراز ارتباطاتی دیگری می‌شود که تاکنون به‌دست بشر پی‌ریزی و پیاده‌سازی شده است. هم پژوهشگران و هم استفاده‌کنندگان اینترنت مدت‌هاست که آن را ابزاری توان‌بخش می‌شمارند که به افراد امکان می‌دهد بی‌آنکه هیچ مرز یا مکان جغرافیایی در کار باشد اطلاعات و داده‌ها را جست‌و‌جو و دریافت و منتشر کنند. بنابراین، این امر بدین معناست که ارتباطات آنلاین باید در راستای دعاوی بین‌المللیِ مبنی بر حق آزادی بیان محافظت شوند.
به‌رغم پیشرفت مشهود جوامع در جمیع جهات، دسترسی به اینترنت و استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف در خاورمیانه نقض فاحش قوانین حکومتی تلقی می‌شود. این موضوع به این دلیل است که حکومت‌های این منطقه اینترنت را محصول تمدن غرب می‌دانند، تمدنی که در پی اخلال در فعالیت‌های این جوامع و نابودی اصول اخلاقی است.
کشورهای مختلف در خاورمیانه استفاده از اپلیکیشن‌ها و وب‌سایت‌هایی را که به‌نظرشان می‌توانند موجب تحریک عواطف یا تنش سیاسی شوند غیرقانونی اعلام کرده‌اند. اکثر پژوهشگران معتقدند که این کار ناموجه است، زیرا قوانین عرف بین‌الملل را زیر پا می‌گذارد. از سوی دیگر، حامیان این قبیل سانسورها این عمل را ضروری و پشتیبان ارزش‌های فرهنگی و ایدئولوژی‌های خود می‌دانند. مقالۀ حاضر این نظر را پیش می‌کشد که سانسور اینترنت و اپلیکیشن‌ها در خاورمیانه نقشی بی‌اثر در دور کردن مردم از تعامل با دنیای خارج داشته است.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
