فناوریهایی که پدید آمد عمدتاً مربوط بودند به نظارت و انضباط کاری و کنترل اجتماعی. چنانکه مدام به ما تذکر میدهند، رایانهها فضاهایی آزاد برای ما بهوجود آوردند، ولی این رایانهها طوری به خدمت گرفته شدهاند که اثر معکوسی داشتهاند. ارمغان رایانهها مالیشدن سرمایه بود که کارگران را نومیدانه به ورطه قرض و بدهی انداخت و همزمان نیز ابزارهایی فراهم آورد تا کارفرمایان بهمددشان نظامهای کاری بهاصطلاح «انعطافپذیری» بهوجود آورند که هم امنیت شغلی سنتی را از بین برده و هم ساعات کاری را تقریباً برای همه افزایش داده است. در کنار برونسپاری و صادرکردن مشاغل کارخانه، این نظام کاریِ جدید تیشه به ریشه جنبشِ تعاونیها زده و هرگونه امکان سیاست مؤثر طبقه کارگر را از میان برده است.