تل‌ماسه را که می‌نوشتم

تل‌ماسه را که می‌نوشتم، در ذهنم هیچ جایی برای نگرانی درباره موفقیت یا ناکامی کتاب نبود. تنها دلمشغولی‌ام نوشتن بود و بس. ‏پیش از آنکه بنشینم و داستان را بنویسم، شش سال تحقیق کرده بودم. درهم تنیدن لایه‌های فراوان پیرنگی که طرحش را ریخته بودم ‏نیازمند چنان میزانی از تمرکز بود که تا آن هنگام هرگز تجربه‌اش نکرده بودم. بنا بود داستانی باشد که به کنکاش در اسطورۀ مسیحا ‏بپردازد. بنا بود چشم‌انداز دیگری را نشان دهد از سیاره‌ای با جمعیت انسانی که همچون ماشینی برای تولید انرژی عمل می‌کند.