مخاطبان انیمه، یا همان انیمیشن ژاپنی، در چند دهه اخیر بسیار افزایش یافته‌اند. فراوانی مطالعات علمی و دانشگاهی در مورد انیمه، به‌عنوان یک فرم چالش‌برانگیز در هنر، نیز مؤید این موضوع است. انیمه را می‌توان فرمی از فرهنگی عامه‌پسند در نظر گرفت که به‌وضوح بر سنت‌های فرهنگی اصیل ژاپنی بنا شده است، فرمی که نه‌تنها متأثر از هنرهای سنتی ژاپنی همچون کابوکی و باسمه چوبی است بلکه از امکان‌های موجود در هنرهای قرن بیستمی نظیر سینما و عکاسی نیز بهره می‌برد. اما به چه نوعی از تصویرسازی «انیمه» می‌گویند و چه تفاوتی با انیمیشن غربی دارد؟
غیرژاپنی‌ها واژه «انیمه» را معمولاً در توصیف انیمیشن‌هایی به‌کار می‌برند که در ژاپن ساخته شده‌اند. اما «انیمه» که در زبان ژاپنی «ah-knee-may» خوانده می‌شود، در واقع کوته‌نوشت کلمه انیمیشن است و در ژاپن هر انیمیشنی را به این نام می‌خوانند. محض نمونه، یک فرد ژاپنی هم انیمیشن روح (۲۰۲۰)، محصول مشترک کمپانی‌های دیزنی و پیکسار، را انیمه می‌داند و هم انیمیشن نام تو (۲۰۱۶) به کارگردانی ماتاکو شینکایی را.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
