فناوریهای دیجیتال برای دموکراسی بسیار نویددهندهاند. ابزارهای رسانههای اجتماعی و سایر منابع اینترنتی امکان دسترسی گسترده به دادهها و دانش و شبکههای اجتماعی را میسر میسازند، فرصت مشارکت جمعی را فراهم میآورند و به ما در ساخت دموکراسیهایی بهتر کمک میکنند. البته که در این بین، موانعی نامطلوب مخل بهکارگیری دموکراتیک و خلاقانه این فناوریهای اطلاعاتی شدهاند. پلتفرمهای اجتماعی بزرگی چون فیسبوک و توییتر در تقلا هستند تا با شیوههایی کنار آیند که تولیداتشان در خدمت مهار و کنترل سیاسی به کار گرفته میشوند. الگوریتمهای رسانههای اجتماعی نیز دستبهکار خلق اتاقهای پژواکی هستند که گفتوگوهای عمومی را آلوده و قطبی میسازند.