در پایان دومین دهه از قرن بیست‌ویکم، توسعه هوش مصنوعی که با تکیه بر عزم ملت‌دولت‌ها در یافتن ابزارهایی برای رقابت اقتصادی در بازار جهانی و جنگ‌افزارهایی در خدمت ارتش و نیروهای امنیتی میسر شده، با هدایت برخی از قدرتمندترین شرکت‌های انحصارگرای چندقطبی، به تسلط سرمایه درآمده است. یادگیری ماشین، رباتیک پیشرفته، تحلیل پیشگویانه و دیگر فناوری‌های انقلاب صنعتی چهارم دست‌به‌کار تقویت هرچه بیشتر سرمایه در برابر نیروی کار، و همچنین نیروهای کار نخبه نسبت به سایر بخش‌ها بوده و به همین اعتبار، مستعد افزایش نابرابری در امتداد قشربندی طبقاتی، یا همانا خطوط تفکیک جنسیتی و نژادی‌اند. استقرار هوش مصنوعی دورتادور «کارخانه اجتماعی»، با تسلیم قدرت تصمیم‌گیری به الگوریتم‌هایی تصاحب‌گر، و در عین حال افزایش میزان نظارت، بی‌ثبات‌کاری و شرکتی‌شدن آموزش، تصویری بیش از پیش گنگ و مبهم از کار و زندگی در معنای عام آن ترسیم کرده است. اگرچه ارزیابی‌ها و گمانه‌زنی‌ها درباره تبعات هوش مصنوعی بر بازار کار به‌شدت متغیر و متنوع است، تقریباً همه پیش‌بینی‌ها ناظر بر معضل جدی و قریب‌الوقوع بیکاری ناشی از پیشرفت فناوری است.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
