شرکت‌های فناوری خوش دارند هوش مصنوعی را ابزاری تا همیشه دقیق و قدرتمند جلوه دهند. کیت کروفرد، استادتمام دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و پژوهشگر شرکت مایکروسافت، می‌گوید این افسانه و خیال عیب و ایراد دارد. او در کتاب، اطلس هوش مصنوعی، نگاهی می‌اندازد به یک معدن لیتیم، یک انبار شرکت آمازون و یک آرشیو جمجمه‌شناختیِ مربوط به قرن‌نوزدهم تا نشان دهد شالوده برخی نسخه‌های فناوری بر منابع طبیعی، عرق جبین آدمی و علم ناصواب استوار است. به‌گفته کروفرد، باید الساعه بر بسیاری از کاربردها و عوارض جانبی هوش مصنوعی مقرراتی وضع کرد.
کمتر کسی از همه جزئیات فنی هوش مصنوعی سر درمی‌آورد. شما معتقدید برخی متخصصان این فناوری درباره هوش مصنوعی درکی به‌مراتب نادرست‌تر دارند.
به ما می‌گویند هوش مصنوعی آن شیوۀ اثیری و عینیِ تصمیم‌گیری است، چیزی که می‌توان به همه‌چیز وصلش کرد، از درس‌دادن به بچه‌ها گرفته تا تعیین اینکه وثیقه به که تعلق بگیرد. ولی گول نامش را نخورید: هوش مصنوعی نه هوشمند است نه مصنوعی. هوش مصنوعی از مقادیر عظیمی از منابع طبیعی، سوخت و کار سخت آدمی ساخته می‌شود و اصلاً به آن معنا که از هوش انسان سخن می‌گوییم هوشمند نیست. هوش مصنوعی بدون آموزش جامع انسان قادر به تشخیص چیزها نیست و در نحوۀ معناسازی از منطق آماری یکسره متفاوتی پیروی می‌کند. از همان آغاز کار هوش مصنوعی در سال 1956، ما مرتکب این اشتباه وحشتناک، یک‌جور گناه نخستین در این حوزه، شده‌ایم: معتقدیم ذهن مثل رایانه است و برعکس. ما فرض می‌کنیم این چیزها قابل قیاس با هوش آدمند و این با حقیقت ماجرا زمین تا آسمان فرق دارد.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
