از زمان ظهور صدا در سینما فیلمهای «ژانر روزنامهنگاری»، با داستانی درباره حرفه روزنامهنگاری یا شخصیت خبرنگار/روزنامهنگار، مورد توجه فیلمسازان و نویسندگان قرار گرفت. متیو اِلریچ، استاد بازنشسته رشته روزنامهنگاری در دانشگاه ایلینوی، در کتاب روزنامهنگاری در فیلمها تصویر روزنامهنگاران در فیلمها را متناقضنما میداند. او میگوید: «این فیلمها روزنامهنگاران را شهروندانی عالیرتبه و قهرمان یا بیگانگانی شرور و ناهنجار بهتصویر میکشند. هالیوود در فیلمهای روزنامهنگاری افسانهای ساخته است با این مضمون که مطبوعات همواره در مرکز و قلب اتفاقات مهم قرار دارند و منجر به تغییر میشوند.» روزنامهنگاران قادرند دروغها و دوروییها را شناسایی، حقیقت را افشا و با این کار به دموکراسی خدمت کنند. سینما علاقه زیادی به این قبیل شخصیتها نشان داده است، چرا که دوگانگی شخصیت خبرنگار/روزنامهنگار و جایگاه ویژه او در افشای حقیقت یا تحریف آن امکانها و موقعیتهای دراماتیک و کمیک و تراژیک فراوانی در اختیار فیلمنامهنویسان میگذارد.
در فیلمهای ژانر روزنامهنگاری عمدتاً سه ویژگی فضای مطبوعات و حرفه خبرنگاری بهتصویر کشیده میشود: «شخصیت خبرنگار، ماهیت سازمان مطبوعات، نقش اجتماعی مطبوعات و ماهیت جامعهای که در آن مطبوعات به ایفای نقش میپردازد.» بهقول الکس باریس، نویسنده و بازیگر کانادایی، در کتاب مطبوعات را متوقف کنید، خبرنگار/روزنامهنگار در فیلمها چهار شخصیت دارد: «خبرنگار شایعهپرداز»، «خبرنگار شرور»، «خبرنگار جرمشکن»، «خبرنگار مبارز».
صفحه اول و آغاز ژانر روزنامهنگاری
اکران فیلم صفحه اول در سال 1931 آغاز رسمی فعالیت سینمای هالیوود در بهتصویرکشیدن چهره خبرنگار/روزنامهنگار و فضای مطبوعات بود. این فیلم را میتوان الگوی تمامی فیلمهای روزنامهنگاری دانست. صفحه اول اقتباسی بود از نمایشنامهای با همین عنوان اثر بن هِکت و چارلز مک آرتور. نمایشنامه متأثر از تجربیات و پیشینه حرفهای نویسندگان اثر در حرفه روزنامهنگاری بود. هکت و مک آرتور پیش از نوشتن این نمایشنامه سالها در شیکاگو از حرفه خبرنگاری امرار معاش میکردند، روزگاری که حرفه روزنامهنگاری دوران جدیدی با پیشگامی ویلیام هرست و جوزف پولیتزر از سر میگذراند. داستان زندگی هرست بعدها منبع الهام اورسون ولز در ساخت شخصیت چارلز فاستر کین در فیلم همشهری کین شد. نمایشنامه صفحه اول در سال 1928 در برادوی به روی صحنه رفت. هر یک از شخصیتهای داستان از افراد واقعی زندگی دو نویسنده نمایشنامه در فضای مطبوعات الهام گرفته شده بود.