نظام رسانه‌ای ایران تا حدود هفتاد سال پس از ورود روزنامه به کشور نظامی بود بر پایه رسانه‌های دولتی و سانسور شدید. در دوره ناصرالدین شاه روزنامه‌های حکومت‌ساخته یک‌به‌یک منتشر شدند و سانسور روزنامه‌ها بر عهدۀ نهادی به نام «اداره انطباعات» بود. اما از همان روزها نیز رسانه‌هایی که در گزارش حاضر رسانه‌های «بدیلِ» رسانه‌های رسمی می‌خوانیم وجود داشتند و بر افکار عمومی کشور تأثیر گذاشتند. رسانه‌های بدیل را قبل از هر چیز می‌توان رسانه‌هایی دانست که پیام‌شان را با محتوایی مستقل از سیاست‌های رسمی و گاه در قالب‌هایی متفاوت از رسانه‌های رسمی به گوش مخاطبان و اعضای جامعه می‌رسانند.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
