رابطۀ رسانه‌ها و پوپولیسم از حوزه‌هایی است که در سال‌های اخیر به‌تفصیل موضوع پژوهش‌ها بوده. سیاستمداران پرحاشیۀ پوپولیست نظیر ژائیر بولسونارو و نایجل فراژ و دونالد ترامپ و رابطۀ خاص آن‌ها با رسانه‌های خبری اغلب نمونه‌ای از این موضوع مطرح می‌شوند، چرا که رسانه‌های خبری شیفتۀ آن‌ها هستند و به‌نظر می‌رسد آن‌ها نیز با داستان‌های جنجالی و رسوایی‌برانگیز همواره اشتهای سیری‌ناپذیر رسانه‌ها را سیراب می‌کنند. اما در مورد رابطۀ پوپولیسم و رسانه‌های بدیل تحقیقات کمتری صورت گرفته است. کاملاً واضح است که سیاستمداران پوپولیست از رسانه‌های بدیل مختلف نظیر شبکه خبری محافظه‌کارِ «برایتبارت نیوز» در ایالات متحد و از سازمان‌هایی که از طریق رسانه‌های اجتماعی فعالیت می‌کنند نظیر جنبش «مدارس غیرحزبی» در برزیل حمایت قابل‌توجهی دریافت می‌کنند. اما اکثر پژوهش‌ها معمولاً به رابطه رسانه‌های جمعی جریان اصلی و سیاستمداران پوپولیست می‌پردازند و تحقیقات چندانی در زمینۀ ارتباط پوپولیسم و رسانه‌های بدیل صورت نگرفته است، ولو این ارتباط در برخی موارد کاملاً محرز است. مقالۀ حاضر به بررسی این ارتباط می‌پردازد.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
