اینترنت در روزهای ابتدایی رواج در میان عامه مردم ایران و بعدها در دوران همه‌گیری تلفن‌های هوشمند، بارقه‌های امید به تغییر و شتاب‌گرفتن توسعه و پیشرفت اجتماعی و اقتصادی را در خود داشت. اما حالا که از پس چند دهه به فناوری‌های نوین ارتباطی و آغاز عصر دیجیتال در ایران می‌نگریم، شاید دیگر به اندازه آن روزها ذوق‌زده نباشیم و تعلل‌ها و موانع و کاستی‌ها بیش از پیش به چشم بیایند. با حسرت باید گفت که ایران حتی نتوانست از همان پیشرفت‌های معمول فناوری‌های ارتباطی، که در اکثر کشورهای جهان با تمام سویه‌های منفی‌اش حاصل شد، از اینترنت و فناوری‌های نوین ارتباطات و اطلاعات بهره ببرد. اکنون پس از حدود سه دهه، جامعه ایران همچنان گرفتاری بدیهیات دسترسی‌های ارتباطی است و سیاست‌گذاری ارتباطات در کشور چنان با افکار دگم و ذهنیت‌های ایدئولوژیک گره خورده که آن امیدهای دهه‌های قبل هم رنگ باخته است. انواع شکاف‌های دیجیتال بین ایران و سایر کشورها منطقه و جهان و همچنین شکاف دیجیتال در طبقات مختلف داخل کشور چنان مشهود است که سخت بتوان انکارشان کرد.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
