در فلسفه معمولاً اصطلاح «آزادی بیان» و «آزادی گفتار» و «آزادی ارتباطات» معادل هم قلمداد می‌شوند. در این نوشته نیز از همین قاعده پیروی می‌کنیم، هرچند در واقع این صورت‌بندی‌ها به پدیده‌هایی کمابیش متفاوت اشاره دارند. مثلاً، اغلب می‌پندارند که هنر، مثلاً رقص و نقاشی، در دامنۀ آزادی گفتار می‌گنجند، حتی با اینکه مشخصاً نوعی گفتار قلمداد نمی‌شوند؛ مراد از گفتار تلویحاً بیانی زبانی است. با این همه، هنر آشکارا در دستۀ فعالیت‌های ارتباطی می‌گنجد و نوعی پیام را مخابره می‌کند؛ حال شاید این پیام مبهم یا مستعد تفسیرهای پرشمار باشد.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
