از زمانی که اولین روزنامه در ایران تأسیس شد، رسانه‌های مدرن کشور روی کاغذ منتشر می‌شدند. تا سال‌های سال کاغذ در بین پلتفرم‌ها و فناوری‌های رسانه‌ای سروری می‌کرد تا اینکه رسانه‌هایی چون رادیو و سینما رواج یافتند. با این حال، فناوری چاپ کاغذی تا دوره حاضر توانسته بود خود را حفظ کند، اما این روزها شاهدیم که محبوبیت و کاربرد کاغذ دائماً و به‌تدریج در بین مخاطبان ایرانی، خاصه جوانان، کاهش پیدا کرده است. جوانان اکنون حتی اگر بخواهند کتاب هم بخوانند، می‌توانند به‌جای دست‌گرفتن کتاب چاپی در پلتفرم‌های الکترونیکی کتابخوان مطالعه کنند. تیراژ مطبوعات چاپی نیز کاهش یافته است و روزنامه‌ها بیشتر در حساب‌های کاربری آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها دنبال می‌شوند تا روی دکه‌های مطبوعاتی. برای درک موقعیت فعلی کاغذ در مطبوعات، ابتدا باید نگاهی داشته باشیم به خط سیر حضور کاغذ و چاپ در جامعه ایران.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
