ظلمت

۱

بسیاری ترسیده بودند، اما والداس نه. ساعت چهار به خانه بازگشت. چراغ‌ها روشن بودند. نور بسیار کمی ساطع می‌کردند و به گوی‌‏های مایل به قرمز می‌مانستند، به علائم خطر. در رستورانی که همیشه آنجا ناهار می‌خورد، ساندویچ سرد سفارش داد. تنها صاحب ‏رستوران و یک پیشخدمت آنجا بودند که سپس آنجا را ترک کردند و آرام‌آرام در سایه‌ها گام برداشتند.

والداس بی‌دردسر به آپارتمانش رسید. عادت داشت بی‌آنکه چراغ‌های راهرو ساختمان را روشن کند دیر به خانه بازگردد. آسانسور ‏کار نمی‌کرد و از راه‌پله به طبقۀ سوم رفت. رادیویش تنها اصواتی غریب پخش می‌کرد، چه‌بسا صدا بودند یا چه‌بسا پارازیت. پنجره را ‏که گشود، با هزاران روشنایی مایل به قرمز روبه‌رو شد، با چراغ‌های ساختمان‌های عظیمی که پرهیب کم‌فروغ‌شان در پس‌زمینۀ آسمان ‏بی‌ستاره به چشم می‌خورد. ‏