کار تولیدکنندگان محتوا کلمه‌فروشی است، شاید در ظاهر شبیه به کار روزنامه‌نگاران. اما چه تفاوتی هست بین تولید محتوا در شرکت‌های تجاری و تبلیغاتی و تولید محتوا در رسانه‌ها، و چه‌بسا با دیگر انواع نوشتن، از روزنامه‌نگاری و پژوهش تاریخی و نظری گرفته تا داستان؟
***
مهرنوش میرزایی‌مهر خبرنگار تین نیوز (شبکه خبری تحلیلی صنعت حمل‌و‌نقل) بود که بعد از مدتی به تحریریه روزنامه همشهری پیوست. او در تحریریه همشهری امنیت شغلی نداشت و دستمزدش پایین بود و به‌موقع هم پرداخت نمی‌شد. او می‌گوید: «متأسفانه روزنامه‌نگاران تازه‌کار در ایران هر چقدر هم که کارشان خوب باشد باید “کار گِل کنند”. چرا که مدیران رسانه به بهانۀ تازه‌کار بودن روزنامه‌نگاران و البته با تکرار کلیشۀ “زمان ما وضع بدتر بود” به خود اجازه می‌دهند هرطور که می‌خواهند از روزنامه‌نگاران کار بکشند و حقوق‌شان را پایمال کنند.» این وضعیت مختص تحریریه روزنامه همشهری نیست. خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) هم روزنامه‌نگاران تازه‌کار را به‌مدت ۱۸ ماه با حقوق دو تا سه میلیون تومان در ماه آن‌هم بدون پرداخت حق بیمۀ خبرنگاری استخدام می‌کند و تازه بعد از پایان این دوره است که یک قرداد بیمۀ ۲۵روزه با پایه حقوق چهار میلیون ۹۰۰ هزار تومان (مصوب سال ۱۴۰۰) با خبرنگار منعقد می‌کند و در ازای این حقوق شش ساعت کار روزانه از او می‌خواهد (برای مطالعۀ بیشتر بنگرید به گزارش «طعم تلخ و تکراری تعدیل» در بازخورد ۱۵).
مهرنوش، فارغ‌التحصیل روزنامه‌نگاری در مقطع کارشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی تهران، یکی از صدها مهاجر دنیای رسانه به گروه‌های تولید محتواست. او اکنون در گروه تولید محتوای «اسنپ اکسپرس» کار می‌کند و کارش بیشتر تولید محتوای آموزشی برای سوپرمارکت‌داران است. مهرنوش در سال ۱۴۰۰ حدود چهار تا پنج میلیون تومان در ماه حقوق گرفته و البته مثل سایر کارکنان تولید محتوای اسنپ در کنار حقوق از مزایای کدهای تخفیف بازارهای اسنپ هم استفاده کرده است. او فکر می‌کند در این گروه تولید محتوا امنیت شغلی دارد.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
