رسانه‌های شرکتی از زمان ظهورشان تا امروز تهدیدی بزرگ برای دموکراسی تلقی شده‌اند. این رسانه‌ها که با منطق تجاری و بازاری در پی کاهش هزینه‌ها و به حداکثر رساندن سودند، بر خلاف نام‌های متکثرشان ایدئولوژی واحدی را نمایندگی می‌کنند و گاه در خدمت نمایش‌دادن چیزی و گاه در خدمت پنهان‌کردن چیزی دیگر برمی‌آیند. از یک سو، تمرکز رسانه‌ها در دست عده‌ای معدود دامنه تنوع ایده‌های سیاسی و اجتماعی را محدود می‌کند و از دیگر سو، تلاش برای کاهش هزینه‌ها و افزایش سود به تعدیل کارکنان تحریریه‌ها و ترغیب روزنامه‌نگاران به تولید محتوای بازارپسند می‌انجامد. ایده رسانه‌های شرکتی که از آمریکا سر برآورد، در تمام جهان رخنه کرده است و ردپای آن را می‌توان در ایران هم، البته با کیفیت‌هایی متفاوت، دنبال کرد. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین نمونه‌ها از رسانه‌های شرکتی در جهان: امپراطوری مرداک. شرکت رسانه‌ای مرداک نمونۀ بارزی است از بازاری‌شدن رسانه‌ها و گره‌خوردن آن‌ها به قدرت و ثروت، که نتیجه‌ای ندارد جز اضمحلال روزنامه‌نگاری.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
