برج «تریبیون» در مرکز شهر شیکاگو استوار ایستاده است. رابرت مک‌کورمیک، مالک روزنامۀ شیکاگو تریبیون [تأسیس ۱۸۴۷]، قصد داشت در سال ۱۹۲۲ ساختمانی برای روزنامه احداث کند. او می‌خواست زیباترین ساختمان اداری جهان را برای روزنامه محبوبش بنا کند. بهترین معماران آن زمان را به خدمت گرفت. حالا با گذشت یک قرن، هنوز برج «تریبیون» شکوه و جلال خود را حفظ کرده است اما شیکاگو تریبیون نه. دفتر مرکزی این روزنامه اکنون در بخش صنعتی کرانه غربی رودخانه شهر شیکاگو در یک ساختمان محقر واقع است و تحریریه‌اش به کوچکی شعب رستوران‌های «چیپوتلی» است، تحریریه روزنامه‌ای که زمانی از آبراهام لینکلن حمایت کرد، خبر دست‌اول پیمان ورسای را به چنگ آورد، سیاستمداران زیادی را به عرش رساند و با شهرداران متقلب سرشاخ شد و ده‌ها جایزه پولیتزر را از آن خود کرد.
چطور کار به اینجا کشید؟ ظاهراً جواب روشن است: گوگل و فیس‌بوک بازار تبلیغات را بلعیدند و مالکان بخت‌برگشتۀ روزنامه‌ها نتوانستند با عصر رسانه‌های دیجیتال هماهنگ شوند. حکایت ازبین‌رفتن «صنف مطبوعات محلی» که دهه‌هاست مطرح می‌شود پربیراه نیست. اما آنچه در شیکاگو در جریان است حکایت متفاوتی دارد.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
