ناگفته پیداست که پژوهش در زمینۀ «اقتصاد سیاسی رسانه» (PEM) نه در قرن جدید که در قرن بیستم همراه با تحول رسانه‌های جمعی پا گرفت که پیوندهایی عمیق با آثار اصحاب اقتصاد سیاسی کلاسیک در قرن هجدهم و نوزدهم داشت. محققان و نظریه‌پردازانی که با رهیافت اقتصاد سیاسی به مطالعۀ رسانه و علوم ارتباطات پرداخته‌اند اغلب از چارچوب نظریۀ مارکسیستی/نئومارکسیستی بهره برده‌اند و درنتیجه دیدگاهی انتقادی اتخاذ کرده‌اند. مع‌الوصف، این اصحاب اقتصاد سیاسی کلاسیک، نظیر آدام اسمیت و دیوید ریکاردو و دیگران، بودند که زمینه را برای مطالعه موضوعات اقتصادی فراهم و آثارشان را بر مبنای نظریۀ اجتماعی تدوین کردند.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
