در اوایل سال 2017 دنیا با نوعی احساس عجز، گیجی و دلهره، با مشکلی روبهرو شده بود که روزنامهنگاران مدتها وقوع آن را به چشم دیده بودند: اینکه شیرازه جهان اخبار از هم پاشیده است، اخباری که به مردم کمک میکرد سر از کار جهان درآورند، اخباری که چرخ جامعه را میچرخاند، اجتماعات را بارور میکرد و بالاخره اخباری که صاحبان قدرت را به حقیقتگویی وا میداشت.
نامهای زیادی بر این مشکل گذاشتند و بیماریهای مختلفی برای این وضع تشخیص دادند. برخی معتقد بودند در دریای اخبار غرق خواهیم شد و دیگران نگران از اینکه مبادا دیگر خبری از خبر نباشد. به نظر عدهای، میزان اخبار رایگان زیاده از حد میآمد و دیگران بر این باور بودند که حاصل فروش اخبار چیزی نیست مگر دنیایی غرق در جهالت و بیخبری.