نظریهپردازان علم و فناوری از دیرباز مصرانه چنین ادعا کردهاند که موضوع مطالعه آنان میتواند و باید اغلب در مقام پدیدهای مورد تفسیر واقع شود که به شکلی بنیادین با تار و پود آن دست نظامهای اجتماعی که بستر تولید و یا جایگیری آن است، در ارتباط بوده و دستکم بخشی از ماهیت تاسیسی خود را مدیون آنان است. لنگدون وینر، محقق حوزه فناوری، در مقاله معروف خود به سال ۱۹۸۰ تحت عنوان «آیا مصنوعات هم سیاست دارند»، از ما دعوت میکند تا بیندیشیم آیا امکان دارد «یک دستگاه مفروض بهگونهای طراحی و ساخته شود که با تقدمی منطقی و زمانی نسبت به هر کاربرد از پیش مقررشدهای، مجموعهای از پیامدهای نامنتظر را به دنبال داشته باشد».