در روزنامهنگاری از پول کلان خبری نیست و کلی کار گِل باید کرد. وضعیت شغلی این صنف در ایران زن و مرد نمیشناسد و مشکلات اقتصادی برای همه است. اما در میان این دشواریها، کسانی هستند که اوضاعشان وخیمتر هم است. این نابرابریها روزنامهنگاران را از فضاهای کاریشان دلزده میکند: وقتی محصول رسانهای را به تحریریه میآوری، بهاندازه کافی قدر نمیبینی و دستمزد کافی بهاندازه دیگر خبرنگاران مرد نمیگیری. وقتی هم که بعد از مدتها کارکردن و زحمتکشیدن نوبت به ارتقای رتبه در رسانهها میرسد، زن بودن یکی از پارامترهایی میشود که بهطور نامحسوس اثر میگذارد، حتی اگر مدیران ارشد تحریریهها در حرف و کلام بگویند که اصلا بین زن و مرد تفاوتی قایل نیستند.