اگر وضعیتی که در آن زندگی می‌کنیم دیگر سرمایه‌داری نباشد چه؟ اگر وضعیتی بدتر باشد چه؟ چنین منظری شاید کمک کند که برخی مشخصه‌های چشم‌انداز اقتصادی- سیاسی معاصر را بهتر تبیین کنیم. استدلال من- اگرچه ممکن است غریب به نظر برسد - این است که هم سرمایه و هم کار میدان را به یک طبقه حاکم نوظهور داده‌اند، طبقه‌ای که حریفی کاملاً متفاوت روبه‌روی خود دارد. این منظر کمک می‌کند سرمایه‌داری را نوعی شیوه تولید کالایی مرتبه‌دوم در نظر بگیریم.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
