بدتر از سرمایه‌داری

اگر وضعیتی که در آن زندگی می‌کنیم دیگر سرمایه‌داری نباشد چه؟ اگر وضعیتی بدتر باشد چه؟ چنین منظری شاید کمک کند که برخی مشخصه‌های چشم‌انداز اقتصادی- سیاسی معاصر را بهتر تبیین کنیم. استدلال من- اگرچه ممکن است غریب به نظر برسد - این است که هم سرمایه و هم کار میدان را به یک طبقه حاکم نوظهور داده‌اند، طبقه‌ای که حریفی کاملاً متفاوت روبه‌روی خود دارد. این منظر کمک می‌کند سرمایه‌داری را نوعی شیوه تولید کالایی مرتبه‌دوم در نظر بگیریم.