واقعیت از چشم تیزبین تخیل

برخلاف آن‌چه در شماره قبل درباره چند متن کلاسیک فارسی که برای روزنامه‌نگاران می‌تواند مفید باشد نوشتم، در صحبت از آن‌چه از ادبیات معاصر ایران که می‌تواند روزنامه‌نگاران را به کار بیاید کاری به فرم و شیوه بیان و ویژگی‌های نثری و زبانی متون مورد بحث و تاثیری که این متون از این نظر می‌توانند بر روزنامه‌نگاری بگذارند ندارم. سراغ شعر معاصر هم نمی‌روم و بحث را محدود می‌کنم به قصه‌ی معاصر چون قصه رابطه‌ای نزدیک‌تر دارد با روزنامه‌نگاری و قصه‌نویسی همان‌قدر می‌تواند روزنامه‌نگاری را کمک‌کار باشد که روزنامه‌نگاری قصه‌نویسی را، البته به شرط این‌که هر دو وَرِ ماجرا در تفاوت‌های هرکدام با آن یکی همان‌قدر باریک شوند که در شباهت‌ها.