سایه‌ای سنگین بر سر روزنامه‌نگاری

مریم خلاصه‌ای از گزارشی را که برای روزنامه نوشته است در صفحه توییترش منتشر می‌کند. توییتش خیلی سریع وایرال می‌شود و در صفحات ‏اینستاگرامی و کانال‌های تلگرامی دست‌به‌دست می‌چرخد. تعداد لایک‌های مطلبش در صفحات و کانال‌های مختلف از تیراژ کل روزنامه بیشتر شده و در هرکدام ‏از صفحات بحثی بلند درگرفته است. مریم که روزنامه‌نگاری را از سال ۱۳۸۶ شروع کرده و گزارش‌های زیادی نوشته است، حسابی از این ماجرا سر ذوق ‏آمده و می‌گوید روزنامه‌نگارها باید قدر شبکه‌های اجتماعی را بیشتر بدانند: ‏«شبکه‌های اجتماعی فقط با یک دکمه کل هیبت روزنامه‌‌های کاغذی را زیر سؤال برده‌اند. دکمه اشتراک‌گذاری در شبکه‌های ‏اجتماعی به همه قابلیت‌های دیگرش می‌چربد. کار روزنامه‌نگاری برای مردم است و ما باید مطالب‌مان را طوری منتشر کنیم که به ‏دست مخاطب برسد. این دکمه خودش یک انقلاب است.» ‏

همه‌گیری شبکه‌های اجتماعی

شبکه‌های اجتماعی کار روزنامه‌نگاری را دگرگون کرده‌اند و حتی روزنامه‌نگارانی که علاقه‌ای به آن ندارند ناگزیر از حضور در این شبکه‌ها هستند. احمد توکلی، روزنامه‌نگار و استاد دانشگاه، در پیشگفتار کتاب روزنامه‌نگاری در رسانه‌های اجتماعی می‌نویسد: «من به‌لحاظ حرفه‌ام مجبورم درباره این جهان مجازی فکر کنم و مطالعه کنم اما آن را دوست ندارم. حتی از اینکه از قافله‌ای که در ترنی به ‏سرعت باد در آن در حرکت است عقب بمانم، نگران نیستم. اما هر روز که از خواب بیدار می‌شوم، می‌بینم این قطار دور و دورتر ‏می‌رود. اینکه به جلو می‌رود یا خیر و مقصد بهشت است یا جهنم، نمی‌دانم اما می‌دانم جامعه نمی‌تواند به آن بی‌تفاوت بماند.»‏