دوربین مداربسته (CCTV)، به زبان ساده، عبارت است از دوربینی که با یک کابل به یک نمایشگر متصل شود. از دوربین مداربسته با هدف نظارت بر اماکن داخلی و عمومی استفاده می‌شود که از طریق ثبت اطلاعات تصویری یک محیط امکان پیگیری شخصی یا قضایی افراد را فراهم می‌آورد. دوربین‌های مداربسته بر حسب مشخصات فنی انواع مختلفی دارند: دوربین آنالوگ، دوربین دیجیتال، دوربین تحت شبکه.
اولین دوربین مداربسته را ارتش آلمان نازی در سال ۱۹۴۲ برای نظارت بر شلیک موشک «V2» در ایستگاه پرتاب این موشک نصب کرد. بعدها ارتش آمریکا نیز از طرحی مشابه در آزمایش بمب اتمی استفاده کرد. درست است که این سیستم‌ها بستر را برای ظهور دوربین مداربستۀ امروزی فراهم کردند، اما هنوز قابلیت نظارت امنیتی نداشتند. حدود هفت سال بعد، سیستم‌های مداربسته در ابعاد تجاری در ایالات متحده به بازار آمد. اولین دوربین‌های مداربسته امنیتی را شرکت آمریکایی «Vericon» در سال ۱۹۴۹ تولید کرد. اما این دوربین‌ها هنوز قادر به ضبط تصاویر نبودند و به نظارت دائمی نیاز داشتند. از نمونه‌های اولیه در اوایل نیمۀ دوم قرن بیستم در فروشگاه‌های خرده‌فروشی هم استفاده شد. در سیستم‌های اولیه حداکثر تا چهار دوربین به نمایشگرها متصل می‌شد، دوربین‌ها معمولاً ثابت بودند، فاصله کانونی ثابتی داشتند و فقط تصاویری محدود را از بخشی از محیط روی نمایشگر نشان می‌دادند.
خواننده گرامی
ادامه مطلب را می‌توانید با اشتراک دیجیتال «بازخورد» بخوانید.
با اشتراک دیجیتال:
ـــ به محتوای مطالب شماره جاری دسترسی دارید.
ـــ آرشیو کامل شماره‌های شش سال گذشته مجله در اختیارتان است.
ـــ مطالب ویژه وب‌سایت را می‌خوانید.
گزینه‌های اشتراک را در ادامه همین صفحه ببینید
